Saturday, June 27, 2009

ဒီႏွစ္ကဗ်ာ

တစ္ေဆာင္းတြင္းလံုး

ပိတ္ထားတဲ့ၿပဴတင္းတံခါးကို
ဒီေန႔ဖြင့္လိုက္တယ္။

ဒီစိတ္ကေလးေပၚ ငွက္ကေလးနားလိုနားပါေစ
ဒီစိတ္ကေလးေပၚ တိမ္ေတြၿဖတ္ပ်ံလိုပ်ံပါေစ
ဒီေကာင္းမႈမွာ
ေမေေမ…က်မၼာပါေစ..။ ။
မင္းဒီ

Monday, June 22, 2009

မိသားစု

ေမေမက

သူ႕အိပ္မက္ေတြ

ပုခက္ထဲထည္႕ထည္႕လႊဲ

ကြၽန္ေတာ္က

သားေခ်ာ့ေတးေတြစီးရင္း

ၾကယ္ေတြဆီ ရႊက္လႊင့္

အနားသတ္မရွိတဲ့ေလာဘထဲ

ေမ်ာလြင့္သူေဖေဖ

ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ဘယ္မွာဆံုမလဲ။ ။

ကိုေရြး

Monday, June 15, 2009

လင္းဒီပ

ကမၻာေလာကၾကီးက
ျမိဳ႕ေတြ ရြာေတြ မ်ားျပားလြန္း
ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ နွစ္ေယာက္
နွစ္ကိုယ္စာ လံုျခံဳစြာ ေက်ာခ်နိင့္မယ္ေနရာေလးက်
ရွားပါးလြန္းလုိက္တာ

Thursday, June 11, 2009

အခ်စ္အတြက္ျဖစ္တည္ေသာ ကြၽန္မ၏သေဘာထားမ်ား . . . . .

ငါဟာမလွပါဘူး

ဒါေပမဲ့ငါ့ရဲ႕စိတ္ဓါတ္ဟာျဖဴစင္ပါတယ္

ငါဟာမခ်မ္းသာပါဘူး

ဒါေပမဲ့ငါ့အခ်စ္ေတြန႔မဲ င္းကိုေပ်ာ္ေအာင္ထားႏိုင္ပါတယ္

ငါဟာအတၱမႀကီးပါဘူး

ဒါေပမဲ့မင္းကိုေတာ့တစ္သက္လုံးပုိင္ဆုိင္ခ်င္တယ္

ငါဟာမႏုံအပါဘူး

ဒါေပမဲ့မင္းကိုခ်စ္လို႔မသိဟန္ေဆာင္ခ့တဲ ာေတြပါ

ငါဟာအရမ္းခ်စ္တတ္တယ္လုိ႔မေျပာခ်င္ပါဘူး

ဒါေပမဲ့ငါ့အသက္ထက္မင္းကုိပုိခ်စ္ပါတယ္

ငါဟာဘ၀အတြက္ေအးခ်မ္းစြာေနခ်င္တ့သဲ ူပါ

ဒါေပမဲ့မင္းအတြက္ပူေလာင္ျခင္းေတြပုိင္ဆုိင္ေနတယ္

ငါဟာေသြးေၾကာင္တာကုိမႀကိဳက္တဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ

ဒါေပမဲ့အခုငါကုိယ္တုိင္မင္းနဲ႔ပက္သက္ရင္ေသြးေၾကာင္တတ္ေနၿပီ

ငါဟာမုသားေျပာတတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး

ဒါေပမဲ့မင္းအလုိက်ငါမုသားသုံးတတ္ေနၿပီ

ငါဟာလူသားအခ်င္းခ်င္းမမုန္းတတ္ပါဘူး

ဒါေပမဲ့မင္းနဲ႔ပက္သက္လာရင္လူေတြကုိငါမုန္းတတ္ေနၿပီ

ငါဟာအရာရာကုိေပါ့ေပါ့ေလးေတြးတတ္ခဲ့တယ္

ဒါေပမဲ့မင္းနဲ႔ပက္သက္ရင္ငါရင္ထဲမွာေလးနက္ျခင္းေတြရွိေနတယ္

ငါဟာကံၾကမၼာရက္စက္မွာကုိမစုိးရြံ႕တတ္သူပါ

ဒါေပမဲ့မင္းနဲ႔ပက္သက္ရင္ကံၾကမၼာကုိစုိးရြံ႕တတ္ေနၿပီ

ငါဟာလူတစ္ေယာက္ကုိမခ်ည္ေႏွာင္တတ္ပါဘူး

ဒါေပမဲ့မင္းကုိငါခ်ည္ေႏွာင္ခ်င္ေနတယ္ မင္းငါနဲ႔အေ၀းဆုံးကုိေျပးထြက္သြားမွာစုိးလုိ႔ပါ

ငါဟာေသျခင္းတရားကုိသခၤါရလုိ႔သေဘာထားႏုိင္ပါတယ္

ဒါေပမဲ့မင္းနဲ႔ခြၿဲပီးေသရမွာကိုေတာ့ငါေၾကာက္မိတယ္။

ခိုင္

Friday, June 5, 2009

အေမ့လက္

ေမာင့္ခ်စ္သက္၏၊ လက္ဖ၀ါးႏု
ေသြးဥေရာင္လႊမ္း၊ ၀ါဂြမ္းႏွယ္အိ
ကိုင္မထိရက္၊ ခြ်န္ထက္လက္သဲ
ေဆးေရာင္ျမဲျခယ္၊ ပ်က္ျပယ္မရွိ
ႏုနယ္ဘိေတာင္း၊ ေဖါ့ဖေယာင္းႏွယ္
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြယ္လြ
အလွျပည့္ႏွက္၊ ခ်စ္သူ႔လက္။

ေမာင့္မိခင္၏၊ ညိဳလြင္ျပာႏွမ္း
မာၾကမ္းကဲြအက္၊ လက္ဖ၀ါးျပင္
ရင့္ေရာ္သြင္မွာ၊ ဆယ္ျဖာလက္ေခ်ာင္း
ျပည့္ေဖါင္းမညက္၊ ညံ့သက္မႈကင္း
ေရာင္ဆင္းညႈိးမဲ၊ လက္သဲငံုးတိ
ေခ်းေညႇာ္ျပည့္မြ
အလွပ်က္ျပယ္၊ အေမ့လက္။

ေဖါင္းအိႏုညက္၊ ခ်စ္သူ႔လက္ႏွင့္
ေရာ္ရင့္ၾကမ္းခက္၊ အေမ့လက္တြင္
သိျမင္လာရ၊ \\\"အလွ\\\" \\\"အလုပ္\\\"
ခဲြထုတ္ေခ်မိ၊ အေမ၏လက္
အလုပ္လက္သည္
အသက္တမွ်၊ မနားရေခ်
ဘ၀ခရီး
သားသမီးတြက္၊ ထိုလက္အစြမ္း
ဘ၀လမ္းတြင္၊ လွပန္းဆင္ခဲ့
အားမာန္ဖဲြ႔ရစ္၊ သည္အျဖစ္ေၾကာင့္
အခ်စ္၏လက္၊ ေျပာင္းသြယ္ညက္ေစ
အေမ၏လက္၊ အလုပ္လက္သာ
ႏွစ္သက္ ဂုဏ္ယူ ဘြယ္တကား။

ခင္သူသူ၀င္း (ေငြတာရီ၊ ၁၉၇၈ခုႏွစ္ ဧျပီလ)

Thursday, June 4, 2009

အယူခံ



ကိုယ္ေပၚမွာ ရနံ႕တုေတြဖန္ဆင္း
အေရခြံတုေတြၿခံဳ
အို . . .
ေလထုေတြ ညစ္ညမ္းကုန္ေပါ့။

သက္မဲ့ေရေမႊး တစ္ပုလင္း
ဒီအတြက္
႐ွင္သန္ေနတဲ့ စံပယ္တစ္ခင္း
ရင္းၾကေတာ့မလား။

အခုဆိုရင္
ရနံ႕တုေတြသာ
လႈိင္လႈိင္လြင့္
စံပယ္ပြင့္ေတြကေတာ အဆိပ္သင့္ေနၿပီ။


A&T