အခန္း

အခန္းဟာ
ကုဗတံုးဆန္ဆန္ပဲ
သူ႕ကိုသူ အလံုပိတ္ထားတယ္။
အခန္းနံပတ္
ဘယ္ေလာက္လဲလို႔ မေမးနဲ႔တဲ့
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သူမရပ္တည္ဘူးဆိုပဲ။
အခန္းထဲမွာ
ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ျခင္းအႏုပညာဟာ
လွပစြာ ...
လိပ္ျပာသန္႕စြာ ...
ေနထိုင္တယ္။
အခန္းထဲမွာ
လျခမ္းေကြးေလးခပ္ပ်ပ် သာေနတယ္ ...
လျခမ္းကေလးေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္
ငါးမွ်ားခ်ိတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
တစ္စံုတစ္ရာကို သူ မွ်ားေနရဲ႕ ...။
သူမွ်ားေနတာ ငါးတစ္ေကာင္ မဟုတ္တာေတာ့
ေသခ်ာတယ္ ...
သူမွ်ားေနတာ
ပန္းတစ္ပြင့္ကိုလား
လြင့္ေနတဲ့တိမ္တစ္အုပ္ကိုလား ...
ဗင္းဆင့္ရဲ႕နားရြက္တစ္ဖက္ကိုလား ...
ဒါမွမဟုတ္
ေနာက္ထပ္အခန္းတစ္ခုလား...။
မ်ိဳးေတဇာေမာင္
စတိုင္သစ္၊ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၄