ကေလး... သို႔ (မေနာ္ဟရီ)

ကေလး... သို႔


ကေလးေရ...
မုန္တိုင္းေတြဟာေမာပန္းလာတယ္
ဘယ္မွာလဲ... ခိုလႈံနားစက္ရာတဲ့
မနက္ျဖန္ေတြဟာ
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကေလရဲ႕။

ကေလးေရ
ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုၾကားရလား...
စကားလုံးမ်ားစြာက ခုန္ထြက္လာရဲ႕
အသိသညာေတြဟာ... ကြန္ပ်ဴတာေတြလိုပဲ
အီလက္ထေရာနစ္ ခလုတ္တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ထားရမယ္... ။

ကေလးေရ...
မ်က္၀န္းေတြကိုဖတ္တတ္ၿပီလား...
ေယာင္မွားသံသယေတြသာရရိွခဲ့
ယုံၾကည္မႈေတြဟာ... အိပ္ရာမထႏိုင္ၾကေသးဘူး
မူးယစ္ေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးေလ... ။

ကေလးေရ...
ႏွလုံးသားေတြေပ်ာက္ေနတယ္
ဘယ္သူမ်ားခိုးယူသြားပါလိမ့္
တစ္ေယာက္တည္းကလား...
အမ်ားႀကီးကလား...
ႏွလုံးသားေတြကိုရွာေဖြဖို႔
ႏွလုံးသားမ်ားစြာ ဖြင့္ရွာရေတာ့မွာ။

ကေလးေရ...
ပန္းေတြကိုခိုးခူးမထားနဲ႔ေနာ္
အေပ်ာ္ဆိုတာတခဏ...
ေၾကြက်သြားတဲ့ပန္းပြင့္ေတြလိုပဲ
ထာ၀ရမတည္ၿမဲဘူး
ဆူးစူးတတ္ေသးတယ္... ။

ကေလးေရ...
အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ခ်ဳိးမေကြ႕ခဲ့လိုက္ပါနဲ႔
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕အရိွတရား
ခါးသက္လြန္းလွပါတယ္...
တြယ္ၿငိေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘဲ
ခြာခ်မရႏိုင္ခဲ့...
ကိုယ္တို႔ရဲ႕အေဆာင္အျဖစ္
အိပ္မက္ေတြကိုပဲ ခ်စ္ရေတာ့မွာ... ။

ကေလးေရ...
ခႏၲီစတရား... တဲ့
ပညာရိွစကားနဲ႔သာဆုိခဲ့ရ
သက္သာရာရေအာင္ေလ...
အမွန္က... အားမတန္၊ မာန္ခ်... တဲ့
အဲဒါေတြနဲ႔ပဲ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လွည့္စားေနခဲ့ရ
တစ္ဘ၀စာမို႔သာေနာ္... ။

ကေလးေရ...
သင္ခန္းစာေတြေလ...
သင္ခန္းစာေတြ...
ပ်ားရည္ဖြပ္ထားရသလိုပါပဲ
အရသာကေတာ့ခ်ဳိပါရဲ႕...
ဒါေပမယ့္... ဒဏ္ရာေတြက နာက်င္လြန္းတယ္။


မေနာ္ဟရီ
၀၁.၀၈.၁၉၉၄

author : ma naw hari
title : kalay thoe'